လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုး
=================
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူ
ေသာဏဒႏၲဆိုတဲ ့ျဗဟၼာဏပုဏၰားၾကီးအုပ္ခ်ဳပ္တဲ ့ ျမိဳ႕မွာ ျဗဟၼာဏပုဏၰားေတြေနတိုင္ၾကတယ္..
တေန ့မွာေတာ့ျမတ္စြာဘုရားအမွဴးျပဳတဲ ့ရဟန္း သံဃာေတြဟာ
အဲဒီျမိဳ႕ေလးကိုၾကြေရာက္လာၾကတယ္ .. ပုဏၰား ၾကီးအမွဴးျပဳတဲ ့ျမိဳ ့သူျမိဳ ့သားေတြဟာ ျမတ္စြာဘုရားနဲ ့ ရဟန္း သံဃာေတာ္ေတြကို လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ကန္ေတာ့ၾကတယ္..
အဲဒီအခ်ိန္မွာျမတ္စြာဘုရားဟာ သူ ့မွာရွိတဲ ့တရားေဟာနည္းမ်ဳိးစံုေတြထဲက
ေမးခြန္းေလးေတြေမးျပီးတရားေဟာ
ေသာဏဒႏၲ ပုဏၰားၾကီးကိုေမးလိုက္တယ္..
"ပုဏၰား ၾကီး သင္တို႕ ့ျဗဟၼာဏပုဏၰားမ်ဳိးရိုးဘာေၾကာင္
့ေမးလိုက္တယ္..ဒီေမးခြန္းလည္း
ျမတ္စြာဘုရားလိုပုဂၢဳိလ္ထူးပုဂၢ
စိတ္၀င္စားတယ္ဆိုေတာ့မဆိုင္းမတြ
"အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႕ ့ပုဏၰားမ်ဳိးရိုးျမင့္ျမတ္ရျခင္
ေစာင့္ထိန္းရတဲ ့စည္းကမ္းခ်က္ ၅ ခ်က္ေၾကာင့္ပါ" ဘုရားလို ့ေလွ်ာက္ထားလိုက္တယ္..
ဒီအေျဖလည္းၾကားေရာ ျမတ္စြာဘုရားက
"ပုဏၰားၾကီးအဲဒီ ၅ ခ်က္ကဘာေတြမ်ားလည္း" လို ့လည္းဆက္ေမးေရာ ပုဏၰားႀကီးဟာအရမ္း၀မ္းသာအားရျ
(၁)ေဆြ (ရ) ဆက္ ..မ်ဳိး(ရ)ဆက္မ်ဳိးရိုးသန္ ့ရပါမယ္ဘုရား..
(၂)ဂါတာေတြ မႏၲာန္ ေတြအလြတ္ရရပါ့မယ္ဘုရား..
(၃)ရုပ္ရွည္ေခ်ာေမာလွပရပါမယ္ဘု
(၄)ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းရပါ့မယ္
(၅)မွား မွန္ခြဲျခားနိဳင္မဲ ့ပညာရွိရပါမယ္ဘုရား" လို
့ေလွ်ာက္ထားျပီးလက္အုပ္ျပန္အခ်
မေမွ်ာ္လင့္တဲ ့ေမးခြန္းတခုေရာက္လာတယ္..
"ပုဏၰားႀကီး တကယ္လို ့မ်ား တေယာက္တေယာက္က(၁)ခ်က္ေလာက္ေလွ်ာ
မင္း ဘယ္အခ်က္ကိုေလွ်ာ့မလည္း"ဆိုေတာ့
"အရွင္ဘုရား ဒါဆို ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပရမယ္ဆိုေတာ့
ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ ရုပ္ဆိုးတယ္ ရုပ္ေခ်ာတယ္ဆိုတာ ဘ၀ ဘ၀ကျပဳလုပ္ခဲ ့တဲ ့ကုသိုလ္ကံေပၚမူတည္ျပီးျဖစ္လာလိ
ေလွ်ာက္ထားလို ့အျပီးမွာပဲ ျမတ္စြာဘုရားက
"ပုဏားၾကီး (၂)ခ်က္ေလာက္ေလွ်ာ့ပါဆိုရင္ေရာ"
"ဒါဆိုလည္းလြယ္ပါတယ္ဘုရား ဂါတာေတြ မႏၲာန္ေတြအလြတ္ရရမယ္ဆိုတဲ ့အခ်က္ကိုေလွ်ာ့မွာေပါ့ဘုရား..
"(၃)ခ်က္ဆိုရင္ေရာကြာ"လို ့ေမးေတာ္မူတဲ ့အခါမွာေတာ့ ပုဏၰားၾကီးဟာအရင္လို မဆိုင္းမတြအေျဖမေပးနိဳင္ပဲ အတန္ၾကာစဥ္းစားျပီးမွ
"အရွင္ဘုရား ေဆြ (ရ)ဆက္ မ်ဳိး(ရ)ဆက္မ်ဳိးသန္ ့ရမယ္ဆိုတဲ ့အခ်က္ကို
ေလွ်ာ့ပါမယ္ဘုရား"လို ့ေလွ်ာက္ထားအျပီးမွာေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားထံမွ ဘာေမးခြန္းမွထြက္မလာေတာ့ဘူး..
ဒါေပမဲ ့သူနဲ ့ပါလာတဲ့ျမိဳ ့သူ ျမိဳ ့သားေတြဆီကမေက်နပ္သံေတြထြက္လာျ
ျမိဳ ့သားတဦးက"ပုဏၰားၾကီးအဲဒီအခ်က္
က်န္တဲ ့(၂)ခ်က္ထဲကၾကိဳက္ရာျဖဳတ္ပါ..
က်ေတာ္တို ့ျဗဟၼာဏပုဏၰားမ်ဳိးရိုးသန့္တယ္
့က်န္တဲ ့ျမိဳ ့သူ ျမိဳ ့သားေတြပါပါလာျပီး၀င္ေျပာႀကေတာ
ပုဏၰားၾကီးဟာ သူ ့လူေတြကိုမနိဳင္ျဖစ္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားနဲ ့ရဟန္းသံဃာေရွ ့မွာ
အရွက္ကြဲရေတာ့မယ္ဆိုျပီး.ထ မက္တက္ရပ္ခါ
"ျမိဳ ့သူ ျမိဳ ့သားတို ့ ငါေျပာတာခဏ နားေထာင္ၾကည့္ပါ..ငါက်န္တားတာ ကိုယ္က်င့္သီလ နဲ ့ မွားမွန္ခြဲျခားနိဳင္တဲ ့ပညာ..ငါအဲဒီ(၂)ခ်က္ကိုေလွ်ာ့လိ
လူတေယာက္ရဲ ့တန္ဖိုးကိုသတ္မွတ္ေတာ့မယ္ဆို
အဲဒီလူ..ပညာဘယ္ေလာက္တက္တယ္..ေငြ
ရုပ္ရည္ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေမာလွပတယ္..
့တိုင္းတာလို ့မရပါဘူး..အဲဒီလူ ကိုယ္က်င့္သီလဘယ္ေလာက္ေကာင္းလည္
မွား မွန္ခြဲျခားနိဳင္တဲ ့ပညာဘယ္ေလာက္တက္ျပီး..မွန္တဲ ့ဘက္မွာ ဘယ္ေလာက္ရပ္တည္နိဳင္မလည္းဆိုတဲ ့အေပၚမွာမူတည္ျပီးသတ္မွတ္လို ့အဲဒီ(၂)ခ်က္ကိုေတာ့ငါ့မေလွ်ာ့
ျမိဳ ့သူ ျမိဳ ့သားေတြက သေဘာမေပါက္ၾကေတာ့ ပုဏၰားၾကီးဟာ
"အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ေျပာတဲ ့ လူတန္ဖိုးကိုတိုင္းတာထဲ ့အခ်က္(၂)ခ်က္ဟာမွားပါသလား
.တကယ္လို ့မွားခဲ ့ရင္ အရွင္ဘုရားတရားေဟာတဲ ့အခါေဟာေျပာဆံုးမေပးပါ"လို ့
ဘုရားရွင္ကို ေလွ်ာက္ထားေတာ့..ျမတ္စြာဘုရားရွ
"ပုဏၰား ၾကီး မင္းအယူအဆနဲ ့ ငါ့အယူအဆထပ္တူက်ပါေပတယ္..လူတေယာ
့လက္(၂)ဘက္နဲ ့တူတယ္..လက္တဘက္ကညစ္ပတ္ေပေနရင္
ေဆးေၾကာလို ့ရသလို..ကိုယ္က်င့္တရားမေကာင္း
လူတေယာက္ရဲ ့က်က္သေရနဲ ့မဂၤလာကိုလည္းေဆာင္ပါတယ္"လို႕
ေဟာျပဆံုးမေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
Credit - Dhamma Knowledge
No comments:
Post a Comment