“၁ - ႏွစ္မွ တစ္ႀကိမ္ ျမတ္ကထိန္”

“၁ - ႏွစ္မွ တစ္ႀကိမ္ ျမတ္ကထိန္”
••••••••••••••••••••••••••••••
••••••••
ဗုဒၶဘာသာဝင္ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ “ကထိန္ခင္းျခင္း၊
ကထိန္အလွဴပြဲျပဳလုပ္ျခင္း”တို႔ကို အလြန္ပင္
စိတ္ဝင္စားၾက ေပသည္။
ကထိန္အလွဴမ်ားသို႔ မိသားစုတို႔
တေပ်ာ္တပါး သြားေလ့ရွိၾကေပသည္။
ကထိန္အလွဴရွင္မ်ားကလည္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ
ႀကိဳဆို ေကြၽးေမြးေလ့ရွိၾကေပသည္။
စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္တို႔ကို အထူးစီမံ၍
ေကြၽးေမြးေလ့ရွိၾကေပသည္။
ကထိန္အလွဴပြဲသို႔ လာေရာက္ၾကသူမ်ားကလည္း
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သံုးေဆာင္ မွီဝဲစားေသာက္ၾကေပသည္။
ကထိန္တရားကိုလည္း ကထိန္အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္အတူ
နာယူေလ့ရွိၾကေပသည္။
၁-ႏွစ္မွ တႀကိမ္ လွဴဒါန္းခြင့္ရေသာေၾကာင့္
အလြန္အက်ိဳးႀကီးျမတ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကေပသည္။
“သကၤန္းမွာ ကထိန္၊ေက်ာင္းမွာ သိမ္”-ဟူ၍ပင္
ဆိုရိုးျပဳၾကေပသည္။
“ကထိန္ႏွင့္စပ္၍ သိဖြယ္ရာမ်ားမွာ- “
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(၁)။ ကထိန္ဆိုသည့္စကား၏ အဓိပၸါယ္
(၂)။ ခင္းဆိုသည့္ စကား၏ အဓိပၸါယ္
(၃)။ ကထိန္ခင္းရျခင္း အေၾကာင္း
(၄)။ ကထိန္ခင္းရျခင္း အက်ိဳး
(၅)။ ကထိန္အလွဴ မြန္ျမတ္သည္ဟု ဆိုရျခင္း
“ဤ ၅-မ်ိဳး”မွာ သိဖြယ္ရာေကာင္းလွေပသည္။
(၁)။ ကထိန္ဆိုသည့္စကား၏ အဓိပၸါယ္
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ကထိန္-ဟူေသာစကားသည္ “ကထိန”-
ဟူေသာ ပါဠိစကားမွ သက္ဆင္းျဖစ္ေပၚလာေသာ
စကား ျဖစ္ေပသည္၊
ကထိန္-ဟူေသာပါဠိက “ျမဲျခင္း”-ဟူေသာ
အနက္ကို ေဟာပါသည္။
ျမဲျခင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔တြင္ “အခ်ိန္ကာလ ျမဲျခင္းႏွင့္
အက်ိဳးတရား ျမဲျခင္း” တို႔ကို ေဟာပါသည္၊
ကထိန္-ဟူသည္ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္လည္း ျမဲ၏။
အက်ိဳးတရားအားျဖင့္လည္း ျမဲ၏-ဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္။
“အခ်ိန္ကာလျမဲပံု”
~~~~~~~~~~~~
ျမတ္စြာဘုရား သတ္မွတ္ေပးထားေသာ
အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာသာ ကထိန္ခင္းျခင္းကို
ျပဳလုပ္ၾကရ ေသာေၾကာင့္ ကထိန္သည္
အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ ျမဲေပသည္။
သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွစ၍
တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔တိုင္ေအာင္
တလအတြင္းမွာသာ ကထိသကၤန္းလွဴျခင္း၊
ကထိန္ခင္းျခင္းကို ျပဳလုပ္ရမည္ဟု
ျမတ္စြာဘုရား၏ အမိန္႔အာဏာေတာ္ျဖင့္
ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ေပးထားေသာေၾကာင့္
တလအတြင္းမွာသာ ကထိန္ခင္းျခင္းကို
ျပဳလုပ္ၾကရေပသည္။
အျခားေသာ နတ္ေတာ္ ၊ျပာသိုလ္၊ တပို႔တြဲ စေသာ
လမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ကာ ကထိန္ခင္း၍ မရၾကေပ။
သို႔ျဖစ္၍ ကထိန္သည္ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္
ျမဲျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ေဆာင္။ ။ အခ်ိန္ကာလ၊ေျပာင္းမရ၊ျမဲလွကထိန္မည္ ။
“အက်ိဳးျမဲပံု”
~~~~~~~~~~~~
ကထိန္ခင္းေသာေက်ာင္းတိုက္၌ ေနထိုင္ၾကသည့္
(ပုရိမ၀ါမွ ထေသာ) ရဟန္းေတာ္တို႔သည္
ကထိန္အက်ိဳး ၅-ပါးကို ရရွိေစ-ဟု ျမတ္စြာဘုရား
ခြင့္ျပဳေပးသနားေတာ္မူေသာ အက်ိဳးတရား ၅-ပါးကို
သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွစ၍
တေပါင္းလျပည့္ေန႔တိုင္ေအာင္ ၅-လအထိ ျမဲစြာတည္ေန၏၊
တပါးေသာလမ်ားသို႔ ကထိန္အက်ိဳးတရားမ်ား
ေျပာင္းသြားျခင္း ေရြ႔သြားျခင္း မရွိေပ။
သို႔ျဖစ္၍ ကထိန္သည္ အက်ိဳးတရားအားျဖင့္လည္း
ၿမဲျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ေဆာင္။ ။ အက်ိဳးတရား၊ ေရြ႔မသြား၊ ျမဲျငား ကထိန္မ
ည္။
(၂)။ “ခင္းျခင္း”
•••••••••••••••••••••••
“ခင္းျခင္း” ဟူသည္- ကထိန္အက်ိဳးမ်ားကို
က်ယ္ျပန္႔သြားေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္၊
ကထိန္မခင္းေသာ ေက်ာင္းတိုက္၌ ေနထိုင္ၾကေသာ
ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ “သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္မွ
စ၍ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ ၁-လသာ”
ကထိန္အက်ိဳးကို ရရွိၾကေပသည္၊
ကထိန္ခင္းေသာ ေက်ာင္းတို္က္၌ ေနထိုင္ၾကေသာ
ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ ၁-လမွ ၅-လအထိ
က်ယ္ျပန္႔၍ အက်ိဳးတရားမ်ားကို ရရွိၾကေပသည္။
ေဆာင္။ ။ တလက်ိဳးကား၊
ငါးလပြား၊ ျပန္႔သြားခင္းသည္မည္။
ဥပမာ-မိမိတို႔အိမ္သို႔ ဧည့္သည္မ်ား ေရာက္ရွိလာ၍
ငါးေခါက္ေခါက္ထားေသာ ေကာ္ေဇာႀကီးကို
ခင္းခ် ျဖန္႔ခ်လိုက္ေသာအခါ တဆမွ ငါးဆသို႔
က်ယ္ျပန္႔သြားသကဲ့သို႔ ထို႔အတူ ဒကာ ၊ဒကာမမ်ားက
ကထိန္သကၤန္းကို လွဴဒါန္းလိုက္ေသာအခါ
သံဃာေတာ္မ်ားက ဝိနည္းကံျဖင့္
ကထိန္ခင္းလိုက္သည္ရွိေသာ္
သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွစ၍
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ ၁-လသာ
ရရွိေသာ အက်ိဳးမွ တေပါင္းလျပည့္ေန႔တိုင္ေအာင္
၅-လအထိ ကထိန္အက်ဳိးတရားမ်ား က်ယ္ျပန္႔သြားေပသည္။
ကထိန္အက်ိဳးတရား ၅-ပါးကို ရဟန္းေတာ္မ်ား
၁-လမွ ၅-လအထိ က်ယ္ျပန္႔စြာ ခံစားခြင့္ ရရွိၾကေပသည္။
ဤကဲ့သို႔ ဒကာ ဒကာမမ်ားက သကၤန္းလွဴ၍
ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားက ၁-လမွ ၅-လအထိ
ကထိန္အက်ိဳးတရား က်ယ္ျပန္႔သြားေအာင္
ဝိနည္းကံျဖင့္ ျပဳလုပ္ျခင္းကိုပင္ ခင္းသည္ဟု ဆိုရပါသည္။
(၃)။ “ကထိန္ခင္းရျခင္းအေၾကာင္းမွာ-”
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက
ပါေဝယ်ကတိုင္းသား ရဟန္း (၃ဝ) တို႔သည္
ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ဖို႔ရာ ေရာက္လာၾကရာတြင္
သကၤန္းကို မိုးစိုး၍ သကၤန္းျဖင့္ ပင္ပန္းေနၾကေသာေၾကာ
င့္
ကထိန္ခင္းျခင္းကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ပါေဝယ်ကတိုင္းသား ရဟန္း (၃ဝ)တို႔၏
ရဟန္းျဖစ္လာရျခင္းအေၾကာင္းမွာ-
ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားျဖစ္ျပီး၍ တဝါရျပီးေသာအခါ
ဗာရာဏသီျပည္မွာ ကြၽတ္ထိုက္ၾကေသာ
ေဝေနယ်မ်ားကို ေထာက္ထားရႈေမွ်ာ္ကာ
အလိုေတာ္အတိုင္း သီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္မူျပီးေနာက္
ဥရုေဝလေတာသို႔ ႂကြသြားေတာ္မူ၍ သစ္ပင္ရင္းတခုမွာ
သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ေကာသလမင္းႀကီးႏွင့္
ဘတူမိကြဲ ဘဒၵဝဂၢီ ညီေနာင္ (၃ဝ)တို႔သည္
ဥရုေဝလေတာထဲသို႔ ဇနီးမယားတို႔ႏွင့္တကြ
ဥယ်ာဥ္ကစား ေပ်ာ္ပါးဖို႔ရာ ေရာက္လာၾကေပသည္။
ထိုညီေနာင္ ၃-က်ိပ္တို႔အနက္ မင္းသားတေယာက္မွာ
ဇနီးမယား မရွိ၍ ျပည့္တန္ဆာမကို အငွါးမယားအျဖစ္
ေခၚခဲ့ရသည္၊ ထိုျပည့္တန္ဆာမသည္ မင္းသားတို႔
ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျဖစ္၍ ေပ်ာ္ပါးကစားေနၾကစဥ္
မင္းသား၏ ပစၥည္းဥစၥာဘ႑ာမ်ားကို ခိုးယူ၍
ထြက္ေျပးသြားေလ၏။
မင္းသား (၃ဝ)-တို႔သည္ ခိုးယူထြက္ေျပးသြားေသာ
အမ်ိဳးသမီးကို လိုက္ရွာၾကရာ ျမတ္စြာဘုရားကို
ေတြ႔ျမင္ၾကေလ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္၍
အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ေပ်ာက္သြားသျဖင့္
လုိက္ရွာၾကရသည္ကုိ ေလွ်ာက္ထားၾကေလ၏။
ျမတ္စြာဘုရားက
“မင္းသားတို႔ ယခုငါေျပာမည့္စကားကို သင္တို႔
ဘယ္လိုမွတ္ထင္ၾကသနည္း-သင္တို႔သည္ ေပ်ာက္သြားတဲ့
အမ်ဳိးသမီးကို ရွာျခင္းႏွင့္ မိမိကုိယ္ကို ရွာျခင္းတို႔တြင္
အဘယ္ရွာျခင္းက ပိုျမတ္ပါသနည္း” -ဟု ေမးေတာ္မူ၏၊
ပါရမီရင့္ေနၾကေသာ မင္းသားတို႔က “မိမိကုိယ္ကို
ရွာျခင္းက ပို၍ျမတ္ပါသည္ဘုရား” - ဟု
ေလွ်ာက္ထားၾကေလ၏၊
“ဤကဲ့သို႔ မိမိကိုယ္ကို ရွာျခင္းက ပိုျမတ္တယ္ဆိုရင္
သင္တို႔ ထိုင္ၾကကုန္ေလာ့၊ သင္တို႔အား ငါဘုရား
တရားေဟာမည္”- ဟု မိန္႔ၾကားကာ တရားေဟာေတာ္မူ၏။
တရား၏အဆံုး၌ မင္းသား (၃၀)တုိ႔သည္
ေသာတာပန္ ျဖစ္သြားၾကေလ၏။
ျမတ္စြာဘုရားက- “ဧထ ဘိကၡေဝါ”-ဟု
ေခၚေတာ္မူလုိက္ရာ ရဟန္းမ်ားျဖစ္သြားၾကေလ၏၊
ထုိရဟန္း ၃၀ တုိ႔သည္ အာရညကင္ဓုတင္ကုိ
ေဆာက္တည္၍ေတာ၌သာေနၾက၏။
ပိ႑ပါတ္ဓုတင္၊ပံသုကူဓုတင္၊
သကၤန္း၃ထည္ျဖင့္သာေနျခင္း
(တိစီဝရိတ္)ဓုတင္တုိ႔ကုိေဆာက္တည္၍
ေနၾကေလကုန္၏။
ထုိရဟန္း(၃၀)တို႔သည္ ၁၃-ႏွစ္တိုင္တိုင္
ေတာအရပ္မွာေနၾကျပီးေသာအခါ၊
ျမတ္စြာဘုရားကုိ အလြန္ဖူးျမင္လုိၾကေသာေၾကာင့္၊
ျမတ္စြာဘုရားရွိေတာ္မူရာ သာဝတၳိျပည္သုိ႔ မေရာက္မီ
ဝါဆုိဖုိ႔ရာ အခ်ိန္က်ေရာက္လာေသာေၾကာင့္
သာဝတၳိျပည္ ႏွင့္ ၆-ယူဇနာကြာေဝးေသာ
သာေကတၿမိဳ႕ မွာ ဝါဆုိၾကရေပသည္။
ဝါကြၽတ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ (ပဝါရဏာျပဳၾကၿပီးလွ်င္)
ျမတ္စြာဘုရားရွိေတာ္မူရာ သာဝတၳိျပည္ သုိ႔ ဦးတည္၍
ခရီးထြက္ၾကေလ၏။
လမ္းခရီးအၾကားတြင္ မုိးကအလြန္ရြာသြန္းသျဖင့္
သကၤန္းမ်ား မိုးစို ၊ ရႊံ႔ညႊန္မ်ားေပက်ံ၍
ပင္ပန္းစြာ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ေရာက္လာၾကေလ၏။
ျမတ္စြာဘုရား က-
“ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ က်န္းက်န္းမာမာ
ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ရွိၾကပါ၏ေလာ-စသည္ျဖင့္
(ပဋိသႏၶာရ)ႏႈတ္ဆက္စကား မိန္႔ၾကားေတာမူ၏။
ထုိ႔ေနာက္ အလြန္ေဝးေသာ ခရီးမွ လာခဲ့ၾကၿပီးလွ်င္၊
သကၤန္းမ်ား မိုးစို၍ ရႊံ႔ညႊန္မ်ားေပက်ံ၍ ပင္ပန္းေနၾကေ
သာ
ရဟန္းသံုးက်ိပ္တုိ႔ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ
ခြင့္ျပဳေတာ္မူလုိက္ပါသည္။
ယေန႔တုိင္ေအာင္ ကထိန္ခင္းခြင့္ရေနၾကေပသည္။
(၄)။ “ကထိန္ခင္းရျခင္း အက်ိဳးမွာ”-
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ဒကာ ၊ဒကာမမ်ားက ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းသျဖင့္
ရဟန္းေတာ္မ်ားက ၀ိနည္းကံျဖင့္
ကထိန္ခင္းလိုက္ေသာ အခါ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေက်ာ္
(၁)ရက္ေန႔မွစ၍ တေပါင္းလျပည့္ေန႔တိုင္ေအာင္
“ကထိန္အက်ဳိး (၅)မ်ိဳး”ကို ရဟန္းေတာ္မ်ား ရရွိၾကေပသည္။
ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းၾကေသာ ဒကာ ဒကာမတို႔သည္လည္း
ရဟန္းေတာ္မ်ားရရွိေသာ အက်ိဳး(၅)ပါးႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ
“အက်ိဳး(၅)ပါး” ရရွိၾကေပသည္။
(က) အနာမႏၲစာရ-ပင့္ဖိတ္ထားေသာ ဆြမ္းရွိပါလ်က္ ၊
ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းကို မပန္ၾကားဘဲ ၊
အရပ္တပါးသို႔ သြားေသာ္လည္း အာပတ္မသင့္ျခင္း
အက်ိဳးကို ရဟန္းေတာ္မ်ား ရရွိၾကေပသည္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ မပန္မၾကား၊ လိုရာသြား၊ ျပစ္မ်ား မသင့္
ျပီ။
ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းၾကေသာ ဒကာ၊
ဒကာမတို႔သည္လည္း ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တိုင္း ၊
ဘ၀တိုင္း၌ အရပ္ေဒသ တပါးသို႔ သြားလိုေသာအခါ
သူတပါးတို႔ တားဆီးျခင္းမျပဳႏိုင္။
လြတ္လပ္စြာ သြားႏိုင္္ျခင္းအက်ိဳးကို ရရွိၾကေပသည္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ တားဆီးကင္းကြာ၊ လြတ္လပ္စြာ၊
လိုရာသြားႏိုင္သည္။
(ခ) အသမာဒါနစာရ-တိစီ၀ရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ
သကၤန္းသံုးထည္တို႔တြင္ တထည္ထည္ကို ထားလိုရာ
အရပ္၌ထားကာ သြားေသာ္လည္း အာပတ္မသင့္ျခင္း
အက်ိဳးကို ရဟန္းေတာ္မ်ား ရရွိၾကေပသည္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ သံုးထည္ထဲမွာ၊ ထားလိုရာ၊ ထားကာ သြားႏိုင္
သည္။
ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းၾကေသာ ဒကာ ၊
ဒကာမတို႔သည္လည္း ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တိုင္း ၊
ဘ၀တိုင္းတို႔၌ အရပ္တပါးသို႔ သြားလာျခင္းကိစၥ၊
အလုပ္အကိုင္ကိစၥတို႔ကို ျပဳလုပ္ေသာအခါ
တာ၀န္ကိစၥမ်ား မေလးပါဘဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
လြယ္လြယ္ကူကူႏွင့္ ျပီးေျမာက္ျခင္းအက်ိဳးကို
ရရွိၾကေပသည္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ တာ၀န္ကိစၥ၊ မေလးရ၊
ေပါ့လွေလေတာ့သည္။
(ဂ) ဂဏေဘာဇန- ၄-ပါး ၄-ပါးထက္
ပိုလြန္ေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔ကို “ထမင္းစား လာခဲ့ပါ၊
ဟင္းစား လာခဲ့ပါ၊ မုန္႔စား လာခဲ့ပါ” စသည္ျဖင့္
မအပ္ေသာ ဖိတ္ျခင္းျဖင့္ ဖိတ္အပ္ေသာ
ဆြမ္းေဘာဇဥ္မ်ားကို စားလိုက လိုက္၍
စားေသာ္လည္း အာပတ္မသင့္ျခင္းအက်ိဳးကို
ရဟန္းေတာ္မ်ား ရရွိၾကေပသည္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ ေလးပါးတူပင္၊ ဂိုဏ္းေဘာဇဥ္၊
စားခ်င္ စားႏိုင္သည္။
ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းၾကေသာ ဒကာ ၊
ဒကာမတို႔သည္လည္း ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တိုင္း
ဘ၀တိုင္း၌ စားလိုရာ အာဟာရအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို
စားခ်င္တိုင္း စားပါေသာ္လည္း ဗိုက္နာျခင္း၊
၀မ္းေလွ်ာျခင္း၊ အဆိပ္ျဖစ္ျခင္း စေသာ
ေဘးျဖစ္ျခင္းမည္သည္ မရွိ၊ စားသမွ်
ေၾကညက္ျခင္းအက်ိဳးကို ရရွိၾကေလသည္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ စားလိုရာမ်ား၊ စားေသာ္ျငား၊ ေဘးကာ
းမျဖစ္ျပီ။
(ဃ) ယာ၀ဒတၱစီ၀ရ-မ်ားစြာေသာ သကၤန္းတို႔ကို
အဓိ႒ာန္မတင္၊ ၀ိကပၸနာမျပဳပါဘဲ သီတင္းကြၽတ္
လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွစ၍ တေပါင္းလျပည့္ေန႔တိုင္ေအာ
င္
ငါးလအထိ သိမ္းဆည္းထားပါေသာ္လည္း
အာပတ္မသင့္ျခင္း အက်ိဳးကို ရဟန္းေတာ္မ်ား ရရွိၾကေပသည္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ သကၤန္းမ်ားစြာ၊ ငါးလမွာ၊ သိမ္းကာထာ
းႏိုင္သည္။
ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းၾကေသာ ဒကာ ၊
ဒကာမတို႔သည္လည္း ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တိုင္း၊
ဘ၀တိုင္း၌ စိန္၊ ေရႊ၊ ေငြ၊ ပတၱျမား စသည္
မ်ားစြာေသာ ရတနာတို႔ကို သိမ္းဆည္း
ထားပါေသာ္လည္း ရန္သူမ်ိဳး(၅)ပါး
ေဘးရန္မ်ား မရွိပါဘဲ ေကာင္းမြန္စြာ
သိမ္းဆည္းထားႏိုင္ျခင္းအက်ိဳးကို ရရွိၾကေပသည္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ ပစၥည္းအမ်ား၊ သိမ္းပိုက္ထား၊
ေဘးကား မရွိျပီ။
(င) ေယာစတတၳ စီ၀ရုပၸါဒ-ကထိန္ခင္းျပီးသည္မွ
ေနာက္၌ ကထိန္ခင္းေသာ ေက်ာင္းတိုက္သုိ႔
တပါးေသာ ေက်ာင္းတိုက္က သံဃာေတာ္မ်ား
လာေရာက္ေနထိုင္ၾကရာတြင္ သံဃာအားလံုးအတြက္
သကၤန္းလွဴဒါန္း ပါေသာ္လည္း မူလ
ကထိန္ခင္းထားေသာ ေက်ာင္းတိုက္က
သံဃာေတာ္မ်ားကသာ ပိုင္ဆိုင္ရရွိျခင္း
အက်ိဳးကိုလည္း ရရွိေပသည္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ သံဃာလွဴျငား၊ သကၤန္းမ်ား၊
သူ႔အားသာ ျဖစ္သည္။
ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းၾကေသာ ဒကာ ၊
ဒကာမတို႔သည္လည္း ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တိုင္း
ဘ၀တိုင္း၌ ကိုယ့္ပစၥည္းမ်ားကို ကိုယ္မေပးလိုက
ဘယ္လို တန္ခိုးအာဏာ ႀကီးမားသူကမွ
အႏိုင္အထက္ျပဳ၍ မယူႏိုင္။
ကိုယ္ကေပးမွသာ ယူလို႔ရျခင္းအက်ိးကို ရရွိၾကေပသည္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ ကုိယ့္ပစၥည္းမ်ား၊ သူတပါး၊
ယူသြားကင္းပသည္။
(၅) “ကထိန္အလွဴ မြန္ျမတ္သည္ဟု ဆိုရျခင္း”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ကထိန္းသကၤန္းအလွဴ မြန္ျမတ္သည္ဟု ဆိုရျခင္းမွာ
ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ ကထိန္သကၤန္းမွ တပါးေသာ
သကၤန္းမ်ားကို အလိုရွိေသာအခါ မိဘ မိတ္ေဆြမ်ား
ထံမွာလည္း ေတာင္းေကာင္းေပသည္။
သကၤန္းအလိုရွိေသာအခါ “ေတာင္းခံပါဘုရား”ဟု
ဖိတ္ထားေသာ သူမ်ားထံမွလည္း ေတာင္းေကာင္းပါသည္။
ကထိန္သကၤန္းကိုမူ မိဘ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္
ဖိတ္ထားသူမ်ားထံ၌ မေတာင္းေကာင္းေပ။
ေကာင္းကင္မွ က်လာသကဲ့သို႔ ဒကာ ၊ဒကာမမ်ား
သူ႔အလိုအေလ်ာက္ သဒၶါတရားျဖစ္ပြား၍
လွဴဒါန္းလာေသာ သကၤန္းကိုသာ ခံယူ၍
ကထိန္ခင္းရေပသည္။
ဤကဲ့သို႔ ေတာင္းခံျခင္း လံုး၀မပါ
သန္႔ရွင္းျဖဴစင္စြာ ရရွိေသာ သကၤန္းျဖစ္၍
မြန္ျမတ္လွေပသည္။ မြန္ျမတ္သည္ဟု ဆိုရေပသည္။
ကထိန္သကၤန္းမွတပါးေသာ ပစၥည္း ၄-ပါးကို
သဒၶါတရားရွိသူ ဒကာ ဒကာမမ်ားက
လွဴဒါန္း၍ ခံယူၾကရေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားက-
“ခ်စ္သားရဟန္းတို႔ ရဟန္းသီလမရွိဘဲ သူတပါးလွဴဒါန္းေသာ
သကၤန္းကို ၀တ္ရံုရျခင္းသည္ မီးအလွ်ံ ေျပာင္ေျပာင္
ေတာက္ေလာင္ေနေသာ သံျပားကို
၀တ္ရံုရသည္ထက္ပင္ ဆင္းရဲဒုကၡ မ်ားလွေပသည္။
ဆြမ္း ကိုသံုးေဆာင္ျခင္းသည္ မီးအလွ်ံေျပာင္ေျပာင္
ေတာက္ေလာင္ေနေသာ သံေတြခဲကို
မ်ဳိရသည္ထက္ပင္ ဆင္းရဲဒုကၡ မ်ားလွေပသည္။
ေက်ာင္း ၌ေနထိုင္ရျခင္းသည္ မီးအလွ်ံေျပာင္ေျပာင္
ေတာက္ေလာင္ေနေသာ သံေႏွာင္အိမ္ထဲ၌
ေနရသည္ထက္ပင္ ဆင္းရဲဒုကၡ မ်ားလွေပသည္။”
စသည္ျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္၍ သတိေပးစကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါသ
ည္။
ကထိန္သကၤန္းကို အလွဴခံရာ၌ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို
ခ်ီးေျမႇာက္၍ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါသည္။
“ခ်စ္သားရဟန္းတို႔-ကထိန္သကၤန္းကိုလည္း ခံယူၾကေစ၊
ကထိန္အက်ိဳးတရား ၅-ပါးကိုလည္း တလမွ ငါးလအထိ
ရရွိၾကေစ”-ဟု ခ်ီးေျမႇာက္၍ မိန္႔ၾကားေတာ္မူေသာေၾကာ
င့္
ကထိန္သကၤန္းအလွဴသည္ မြန္ျမတ္လွေပသည္။
မြန္ျမတ္သည္ဟု ဆိုရေပသည္။
ကထိန္သကၤန္းအလွဴသည္ တႏွစ္မွတႀကိမ္၊
တႀကိမ္မွာလည္း တလအတြင္းသာ၊
တလအတြင္းမွာလည္း တရက္ျဖင့္သာ
အျပီးခင္းရေသာေၾကာင့္ မြန္ျမတ္လွသည္ဟု ဆိုရေပသည္။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist's Association】
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistass
ociation.mm
-【မဟာစည္နာယက ၊အဂၢမဟာ
ကမၼ႒ာနာစရိယ၊ဘဒၵႏ ၱကု႑လာဘိဝံသ -
သဒၶမၼရံသီ ရိပ္သာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏
“သိေကာင္းစရာ ဓမၼပေဒသာ”-ပထမတြဲ
စာမ်က္ႏွာ ၁၇၄-၁၈၃ - မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။】 —