း))
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံဆုိတာကမၻာမွာမ်ိဳး
ါ။
ဒီလုိမ်ိဳးခ်စ္စိတ္လူတုိင္းမွာျ
တ္ေတြ ေဆာင္ပုဒ္ေတြပဲခ်ိတ္ဆဲြခဲ့တာမဟု
ပန္းေတြပြင့္တဲ့အခ်ိန္ ပန္းၾကည့္ပဲြလုပ္တယ္။ ေက်ာင္းေတြပိ
တ္တယ္။ ဒီလုိပဲသစ္ေတာၾကည့္ပဲြ ျမစ္ၾကည့္ပြဲ ဖူဂ်ီေတာင္ၾကည့္
ပြဲေတြလုပ္တယ္။
ဆရာဆရာမေတြကတပည့္ေတြကုိေခၚသြား
ေလးေတြကုိေခၚသြားတယ္။ ဟုိေရာက္ရင္ ခေလးေတြကုိေပး
ေဆာ့တယ္။ မုန္႔ေတြေႂကြးတယ္။ ခေလးေတြအရမ္းေပ်ာ္တာ
ေပါ့။
ၿပီးေတာ့မွဆရာမေတြကေမးတယ္။ သားတုိ႔သမီးတုိ႔ေပ်ာ္ၾ
ကလားေပါ့။ ခေလး
ေတြကေပ်ာ္တာတယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ဆရာေတြကထပ္ေမးတယ္။ ဒီ
ပန္းပင္ေတြ ဒီသစ္ေတာေတြ ဒီျမစ္ႀကီးေတြ ဒီဖူဂ်ီေတာင္
ႀကီးေတြ မ႐ွိေတာ့ရင္ ကေလးတုိ႔ေပ်ာ္ပါ့မလားေပါ့။ ဒီဟ
ာေတြအၿမဲ႐ွိေနေစခ်င္လားေပါ့။
ကေလးသဘာဝအၿမဲ႐ွိေနေစခ်င္တယ္ပဲေျ
ာ့ဆရာေတြကထပ္
ေမးတယ္။ မင္းတုိ႔အၿမဲ႐ွိေနေစခ်င္တာေတြကု
ငံက တစ္ျခားလူမ်ိဳးေတြ လာၿပီးလုယူမယ္။ ဝယ္ယူမယ္ဆိုရင္ေရ
ာလုိ႔ေမးေတာ့ ကေလးေတြက မေပးဘူး ႐ိုက္ထုတ္မယ္ ေမာင္း
ထုတ္မယ္။ ဒါမ်ိဳးေျဖၾကမွာပဲေလ။
အဲဒီလုိ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သစ္ပင္သစ္ေတာေတြ ျမစ္ေတြ ေ
တာင္ေတြကစၿပီး
ကုိယ့္လူမ်ိဳးကုိယ့္ႏုိင္ငံကုိ ႏွလုံးသားထဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ခ်စ္တတ္ေအာင္
သင္ခဲ့ၾကတာတဲ့။
အဲဒီကေလးေတြႀကီးလာလုိ႔ အရာ႐ွိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ငန္း႐ွင္
ပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြပဲျ
ခုျဖစ္လာခဲ့ရင္ သစ္ေတာေတြ ေတာင္ေတြ ျမစ္ေတြ သယံဇာ
တေတြကုိ တစ္ျခားႏုိင္ငံ
ေရာင္းစားမယ့္လူေတြ ဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္လာႏုိင္ေတာ့ဘူးတဲ
( ဥတၱံတားေက်းရြာ ဆရာေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း))၏ စာ
ေပေဟာေျပာပဲြမွ)
No comments:
Post a Comment